DUCCIO di Buoninsegna:
Christus daalt af in de onderwereld (1308-1311)
Museo dell'Opera del Duomo, Siena
Geschreven door Cynthia Hoven van Eurythmy Online
“Stel je voor,” zegt hij, ”dat je vanuit de verre ruimte naar de aarde kijkt. Stel je vervolgens voor dat je dit heel lang doet. Want, zegt hij, er kwam een moment waarop je iets verbazingwekkends zou hebben zien. Want plotseling begon de aarde te gloeien, op te lichten, licht uit te stralen in de ruimte. Het licht dat zij uitzond was geen weerkaatst licht, zoals de maan zonlicht terug de ruimte in stuurt. Dit licht kwam uit de aarde zelf, toen het bloed van Christus in de aarde vloeide. Dit,” zegt hij, ”is wat er gebeurde.”
Christus bood met Zijn dood aan de aarde het Heilig Avondmaal aan. De ziel van Christus daalde toen met zijn lichaam en bloed af to diep in de aarde.
Wat was er anders aan de dood van Christus dan aan andere sterfgevallen? Het wezen van Christus ging niet weg van de aarde en loste niet op in de uitgestrektheid van de geestelijke wereld. Christus ging na Zijn dood verder met het samentrekken van Zijn machtige zonnewezen. Het was Zijn werk om elke laag van deze geschapen wereld te doordringen met de kiemkracht van vitaal scheppend leven, om het aan de dood te ontrukken en het de krachten van een toekomstig voortbestaan te schenken. Zelfs toen de duisternis heerste op aarde, terwijl de aardbevingen nog steeds voort rommelden en waanzin de stad Jeruzalem doordrong, begon in de aarde Christus’ zonnekiem te lichten. Geestelijk licht werd geboren in de kern van de aarde.
Wij mensen zijn geschapen om burgers van twee werelden te zijn: van de hemel en van de aarde. Of misschien beter gezegd: toen wij werden geschapen, waren beide werelden nog één. Maar naarmate de aardse wereld verdichtte en wij mensen er steeds meer in verstrikt raakten, liep de geestelijke wereld het reële gevaar de menselijke soort te verliezen aan het materialisme.
Wanneer zij sterven, lopen mensen die tijdens hun aardeleven geen band met de geestelijke wereld hebben opgebouwd, het reële gevaar dat ze hun weg in het geestesland niet meer kunnen vinden. Zij lopen het gevaar niet alleen lichamelijk te sterven, maar ook in bewustzijn te sterven.
Ons bewustzijn is niet alleen relevant voor onszelf, maar ook voor de geestelijke wereld. Dode gedachten zijn sterk afhankelijk van materiële processen en de hersenen, maar levend denken kan toegang krijgen tot de geestelijke wereld. Levend denken kan de brug slaan naar de geest, zelfs terwijl we op aarde leven.
Maar hoe meer mensen zich afkeren van de geest, hoe minder zij toegang hebben tot de hogere wereld en hoe minder de aarde toegang heeft tot geestelijke verjongingskrachten. Dit zet de toon voor een voortdurende cyclus van kosmisch-aardse devolutie.
Christus, de scheppende geest van beide werelden, slaat een brug tussen geest en materie. Met de kracht van een geestelijke zon brengt zijn geschenk van licht, liefde en leven aan de wereld levenskrachten terug naar de aarde en schijnt hij in de geestelijke wereld voor alle mensen, of ze nu in het lichaam leven of niet.
Elk individu moet alleen zijn of haar weg vinden naar de zaadkrachten van het Ik-Ben. Het ontwaken moet van binnenuit gebeuren, in vrijheid. Het Ik-Ben is geen ding. Het is een werkwoord, een activiteit van het aanwezig zijn van bewustzijn. Een actief Ik-Ben herrijst op elk moment, uit de staat van dood waarin we leven, zelfs als we leven. Het Ik-Am is een levend zaadje, geplant in het menselijk hart. Het zal ontkiemen, groeien en bloeien in de grond van liefde.
Er wordt gezegd dat de nieuwe zonsopgang van Pasen al diep in de kern van de aarde plaatsvond op de Stille Zaterdag. Daar brak de nieuwe dag aan voor die menselijke zielen die daarvoor niet in staat waren geweest om hun weg terug naar de geest te vinden.
De dood van de materie is overwonnen. De wederopstanding van het menselijk geslacht is in het rijk van de etherische levenskrachten begonnen.
Kunnen we in onszelf het vermogen tot liefde en levend bewustzijn wekken? Kunnen we begrijpen wat er werkelijk op Pasen is gebeurd? Kunnen we deel uitmaken van de nieuwe toekomst?
Cynthia Hoven: eurythmy online:
