 |
| ANDREA DA FIRENZE: Resurrection (1366-67) Fresco Cappellone degli Spagnoli, Santa Maria Novella, Florence |
Slechts weinigen hebben in de eerste eeuwen van het christendom geweten dat een zonnewezen, een kosmisch wezen, in Jezus van Nazareth leefde, en dat de aarde bevrucht werd door het feit dat vanaf de zon echt een wezen is afgedaald, dat eerder vanaf de aarde middels de methoden van inwijding alleen op de zon kon worden waargenomen.
En het wezenlijke van het christendom was […], dat gezegd kon worden: Christus, tot wie wij ons konden verheffen door te worden ingewijd, die Christus die we konden bereiken door binnen de oude mysteriën op te stijgen tot in zonnesferen, Hij is afgedaald in een sterfelijk lichaam, in het lichaam van Jezus van Nazareth. Hij is naar de aarde gekomen.
Het was, zou ik willen zeggen, een feeststemming, meer dan een feeststemming, een heilige stemming die de zielen en gemoederen vervulde die in de tijd van het Mysterie van Golgotha iets van dit Mysterie van Golgotha begrepen.
Wat toen een levende inhoud van bewustzijn was, werd door gebeurtenissen die we nog zullen bespreken, geleidelijk aan iets van een herinneringsfeest aan die historische gebeurtenis op Golgotha.
Maar toen deze herinnering zich vormde, verloor men steeds meer het bewustzijn van wie Christus was als zonnewezen. De wetenden uit de oude mysteriën hoefden niet in het duister te tasten over het wezen van Christus. Ze wisten dat de werkelijk ingewijden, zij die echt ingewijd waren doordat zij onafhankelijk van het fysieke lichaam waren geworden, in hun ziel door de dood waren gegaan, zich verheven hadden tot in zonnesferen en Christus zochten, en dat zij van Hem, van Christus in de zonnesfeer de impuls tot de opstanding van de ziel ontvingen. Zij wisten wie Christus is, omdat zij tot Hem waren opgestegen.
Deze oude ingewijden, de wetenden van deze inwijding begrepen uit hetgeen er op Golgotha gebeurd was, dat hetzelfde wezen dat eerst in de zon gezocht moest worden, nu naar de aarde was afgedaald. Waarom? Omdat de handelingen die in de oude mysteriën van Christus in de zon aan de ingewijde werden voltrokken, niet meer voltrokken konden worden, omdat de menselijke natuur eenvoudigweg in de loop van de tijd anders geworden was. De oude inwijdingsceremonie was niet meer mogelijk als gevolg van de verdere ontwikkeling van de mensheid.
De Christus kon middels de oude initiatie niet meer worden gezocht op de zon. Hij daalde af om een daad op aarde te verrichten, waarnaar nu de mensen konden opkijken.
Wat in dit geheim besloten ligt behoort tot het allerheiligste dat men op aarde kan uitspreken.
bron
Rudolf Steiner: Die Weltgeschichte in anthroposophischer Beleuchtung (GA 233)
1e voordracht - Dornach, 19 april 1924
Das Osterfest als ein Stück Mysteriengeschichte der Menschheit
(de hele voordracht op: Freie Verwaltung des Nachlasses von Rudolf Steiner)
